Iako se olako kao prvi srpski kralj pominje Stefan Nemanjić, činjenica je da to zapravo i nije istina. Naime, Stefan Nemanja Drugi, koji je istorijski upamćen i kao Stefan Prvovenčani jeste bio kralj, ali nije bio prvi među kraljevima koje je Srbija tokom istorije imala.
Razlog zbog koga se ta informacija često sreće vezuje se uglavnom za nedovoljno poznavanje izuzetno duge i nadasve bogate srpske istorije.
Prvi srpski kralj
Tokom 11. veka, pre nego što su članovi porodice Nemanjić uopšte i zauzeli vladajuće položaje, živeo je Mihailo Prvi Vojislavljević. Njegov otac bio je Stefan Vojislav, a majka kneginja Duklje.
Ne zna se koje je godine tačno rođen, ali je poznato da je preminuo 1081. godine.
Iako je u prvim godinama vladavine bio vizantijski vazal, 1077. godine je od strane Papre Grgura VII priznat za kralj Slovena. Upravo iz tog razloga se Mihailo I Vojislavljević pominje kao prvi srpski kralj, iako zvanična istorija obično fokus stavlja na to ko je bio prvi srpski kralj iz dinastije Nemanjića.
Zanimljiv je podatak da je Mihailo Prvi Vojislavljević podržao pobunu Georgija Vojteha. Zapravo je ta pobuna, koja se zbila 1072. godine bila usmerena protiv vizantijske vlasti, s tim što se smatra još jednim pokušajem obnove Bugarskog carstva. Kada je Vizantija to zamerila Mihailu, on je od tadašnjeg pape zatražio priznanje kraljevske titule.
Mihailo I Vojislavljević – biografija ukratko
Osnivač dinastije Vojislavljevića bio je Stefan Vojislav, otac Mihaila I Vojislavljevića, koji je preminuo 1043. godine. Osim Mihaila, imao je još četvoricu sinova, pa je teritorija kojom je upravljao između njih petorice i podeljena.
Osim Raškom, Mihailo I Vojislavljević je upravljao i Travunijom, Zahumljem i Dukljom. U vreme njegove vladavine su skoro sve srpske teritorije bile objedinjene.
Kada je organizovana prethodno pomenuta pobuna u Bugarskoj, Vojteh je zatražio pomoć od Mihaila Prvog i dobio je u vidu tri stotine vojnika. U želji da se oduži za pomoć, Bugarska nudi da na presto dovede jednog od Mihailovih sinova. Njegov sin po imenu Konstanin Bodin tako postaje car Bugara.
Budući da je tokom prvih godina vladavine nosio kneževsku titulu, Mihailo Prvi Vojislavljević je želeo da uzdigne zemlju u rang kraljevine. Takođe je želeo i da srpska episkopija postane nezavisna, pa je usled lošeg odnosa sa Vizantijom odlučio da se obrati tadašnjem rimskom papi. Budući da se to sve događalo nakon 1054. godine i Velikog raskola, to je papa Grgur VII prihvatio Mihailovu molbu, jer je želeo da se „probije“ na Balkansko poluostrvo.
Oprečni su podaci o tome koliko je dece imao Mihailo Prvi Vojislavljević. Najzastupljenija je teorija da je iz dva braka imao čak 11-oricu sinova i to sedmoricu iz prvog i četvoricu iz drugog. Takođe nema naročito pozdanih podataka ni o njegovim suprugama. Ipak, smatra se da je njegova prva supruga bila iz Bugarske, a druga iz Vizantije.
Period njegove vladavine procenjen je na 35 godina, prema izvorima koje je ostavio Pop Dukljanin, navodi „Vikipedija“. Takođe, prema tim izvorima, u crkvi koja je posvećena Svetom Srđu i Vahu na Bojani je sahranjen prvi srpski kralj.
Radoslav Vojislavljević, Mihailov brat vlada nakon njega, a zatim Mihailov sin Bodin.
Ukoliko želite da vidite kako je izgledao prvi srpski kralj, možete posetiti crkvu koja je posvećena Svetom Mihailu i nalazi se u starom delu grada Ston, na ostrvu Pelješcu u današnjme hrvatskom delu Jadrana. Upravo je ta Svetinja zadužbina prvog srpskog kralja i u njoj postoji portret ktitora.